Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

ΕΣΥ...ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΗ;;

Κάθε έντονη στιγμή της ζωής μας , κάθε όνειρο που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε κάθε τι που θέλουμε να ξεχάσουμε το συνοδεύουμε με ένα τραγούδι. Συνειδητά ή ασυνείδητα σχεδόν όλοι μας έχουμε δημιουργήσει μια μουσική επένδυση για τη ζωή μας. Ανάλογα με τις στιγμές που περνάμε αυτή εναλλάσσεται , αλλά ποτέ δεν παύει να ακούγεται.

   Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο βουβή και άχρωμη θα ήταν η ζωή χωρίς τη μουσική. Και λέγοντας μουσική δεν ορίζω καμιά κατηγορία. Μουσική για τον καθένα μας είναι απλά μια μελωδία με στίχους- ή χωρίς- που προκαλεί δυσάρεστα ή ευχάριστα συναισθήματα στον ψυχισμό μας. Γιατί όμως ο άνθρωπος την έχει τόσο ανάγκη ; Και αν από όταν γεννιόμασταν δεν μαθαίναμε να ακούμε μουσική θα υπήρχε κάποια ορμέμφυτη  ανάγκη που να μας ωθούσε με κάποιο τρόπο να δημιουργήσουμε εμείς οποιοδήποτε τύπο μουσικής;




Ο  Πλάτων είχε πει ότι η μουσική είναι η ψυχή του σύμπαντος και δίνει φτερά στο νου. Ναι για αυτό έχουμε ανάγκη τη μουσική , γιατί μας ταξιδεύει με ένα ξεχωριστό τρόπο και μας επιτρέπει να πετάμε στο δικό μας κόσμο , να δημιουργούμε το δικό μας soundtrack στη ζωή μας , να εξελίσσουμε αυτό που είμαστε τόσο ψυχικά όσο και νοητικά . Άλλωστε έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα άτομα που ασχολούνται με τη μουσική – ακόμα και αν απλά ακούνε και δεν παίζουν  κάποιο μουσικό όργανο έχουν πιθανότητες να αναπτύξουν πολύ περισσότερο τις διανοητικές τους ικανότητες. Βέβαια αυτό δεν αποτελεί ικανή συνθήκη για να  μας κάνει να την ακούμε με τόση απόλαυση .  Το γεγονός όμως ότι έχει αποδειχθεί ότι το άκουσμα μουσικής προσφέρει τέρψη σε παρεμφερή επίπεδα με την απόλαυση του φαγητού ή του σεξ  είναι! Μάλιστα οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το άκουσμα ενός τραγουδιού μπορεί να παράγει τέτοιο είδος ορμονών και σε τέτοιες ποσότητες που να μας κάνουν να νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι!

   Σκεφτείτε τώρα για λίγο τη  ζωή χωρίς καθόλου μουσική… Και ναι μας είναι αδιανόητο… Θα έλεγα πως η σχεδόν καθημερινή μας ανάγκη για μουσική είναι  ένας εθισμός. Χαρά , πόνος , γέλιο , θυμός , απογοήτευση τα πάντα συνοδεύονται από νότες. Αλλά αν δεν την ξέραμε καν ….θα είχαμε την ανάγκη να την γνωρίζαμε; Πιστεύω πως ναι …Πιστεύω πως ο άνθρωπος ακόμα και τα ρυθμικά χτυπήματα που κάνει με τα χέρια του , με τα πόδια του , χτυπώντας τα δάχτυλα του σε μια επιφάνεια είναι μια ανάγκη για ρυθμό , ανάγκη να γεμίσουμε  τη σιωπή με έναν ξεχωριστό , δικό μας τόνο . Και η σιωπή δεν είναι ηχητική απλά , είναι και ψυχική  και σωματική και νοητική…. Έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε αυτό το κάτι που θα σπάσει τη σιωπή , που θα δώσει στη στιγμή το tempo που έχουμε ανάγκη! Απολαύσετε λοιπόν όσο πιο πολύ μπορείτε τη μουσική που αγαπάτε είναι η πιο απενοχοποιημένη απόλαυση που έχουμε και κάνει και καλο!!!! ;)



 

 

 



.


Σχολιάστε: