<<Θα είμαστε για πάντα μαζί>>.Όταν είχα για πρώτη φορά ακούσει αυτή τη φράση , σε μια ρομαντική ταινία, ήμουν μόλις 8 χρονών… και όμως άφησε μέσα μου τόσα ερωτήματα και μια δόση φόβου. Τι είναι αυτό το για πάντα ; Και γιατί να υποσχεθείς σε κάποιον κάτι τόσο αβέβαιο όταν δεν ξέρουμε καν που θα είμαστε στο αύριο …. Και γιατί ο άνθρωπος έχει τόσο ανάγκη να πιστεύει στο για πάντα… να ελπίζει πως αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο σήμερα …θα υπάρχει αέναα;
Η για πάντα εποχή όμως τελείωσε. Πια ζούμε στην πλέον εφήμερη εποχή. Μας ενδιαφέρει η προσωρινή απόλαυση είτε αυτή είναι υλική , είτε διαπροσωπική , οποιαδήποτε τύπου αρκεί να μην μας βάζει δεσμούς , αρκεί να μην μας κρατά δέσμιους με υποσχέσεις και πρέπει. Γιατί άραγε ο άνθρωπος της ταινίας άλλαξε τόσο και έγινε ο άνθρωπος του τώρα;
Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι η ζωή δεν είναι σαν τις ρομαντικές ταινίες και σίγουρα δεν έχουμε καμία νεράιδα να μας προστατεύει από τον πόνο και την αβεβαιότητα που οι καταστάσεις μας επιβάλλουν. Επειδή λοιπόν η ζωή μας είναι τόσο απαιτητική και ψυχοφθόρα ο άνθρωπος αποφάσισε να προσδώσει στις σχέσεις του έναν χαρακτήρα αδιαφορίας και υπερβολικής χαλαρότητας. Με νοιάζει το τώρα , να περνάω απλά καλά στο σήμερα… άλλωστε στο αύριο μπορεί να είναι όλα τόσο διαφορετικά. Τι θα πετύχει με αυτό ; Να βάλει ένα τοίχος στα βαθιά του συναισθήματα και απλά να επιτυγχάνει μια επιφανειακή απόλαυση που θα γεμίζει τον εγωισμό του και την φιλαρέσκεια του. Δεν θέλει δεσμεύσεις , δεν θέλει πραγματικές θυσίες … ή καλύτερα φοβάται όλα τα παραπάνω… Ναι αναγνώστη μου … ο σημερινός άνθρωπος είναι άτολμος , δεν θέλει να πάρει το ρίσκο της αφοσίωσης ..γιατί η αφοσίωση σημαίνει πίστη , σημαίνει συνέπια , σημαίνει ευθύνη για τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας….
Και τι νομίζεις ότι θα είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί και θα πιστεύουμε στο για πάντα που στο κάτω κάτω δεν υπάρχει ; Ναι…..το ξέρω ότι πολλοί από εσάς θα σκέφτεστε κάτι τέτοιο… Όχι λοιπόν . Στις σχέσεις μας δεν χρειάζεται να πιστεύουμε σε κάτι τόσο άτοπο και αβέβαιο… .μπορούμε όμως να ελπίζουμε σε αυτό … να δείχνουμε σε αυτόν που έχουμε δίπλα μας πως το επιζητάμε το για πάντα , πως ευελπιστούμε να επενδύσουμε στην συγκεκριμένη σχέση και αυτή σε βάθος χρόνου να αποδώσει . Έτσι δεν είναι γενικά στη ζωή αναγνώστη μου ; Σε ότι πραγματικά δίνεσαι δεν θέλεις να πιστεύεις ότι αυτός ο κόπος σου θα κρατήσει και θα ευοδώσει για πολύ καιρό; Άρα λοιπόν αν πραγματικά είσαι καλά σε μια σχέση γιατί να μην σκέφτεσαι και αισθάνεσαι με τον ίδιο τρόπο; Εκτός αν τελικά αυτό που φταίει είναι η επιθυμία σου να γεμίζεις τη ζωή σου από ποσότητα ανθρώπων και όχι ποιότητα… που εκεί φυσικά μιλάμε για την εφήμερη απόλαυση και τίποτα παραπάνω…
Εμένα η συμβουλή μου είναι σε οτιδήποτε κάνεις στη ζωή σου να βάζεις ένα χρονοδιάγραμμα , με αρχή , μέση αλλά χωρίς τέλος… Να αρχίζεις με επιφυλακτικότητα , να συνεχίζεις με σταδιακή επένδυση σε αυτό που σε ενδιαφέρει και στο απροσδιόριστο τέλος να ελπίζεις πως όσα έκανες μέχρι εκεί θα σου φέρουν την πραγματική και πολυπόθητη ευτυχία. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το ταξίδι προς την ευτυχία; …μια σειρά ενεργειών που θα σε κάνουν να ελπίζεις για την παντοτινή ευδαιμονία …. Δεν ξέρω αγαπητέ μου αναγνώστη αν υπάρχει το για πάντα … αλλά σίγουρα η ελπίδα πως μπορεί να υπάρξει μια ευτυχισμένη προσμονή προς αυτό με γεμίζει !!
. Tweet
Σχολιάστε:
